Niğbolu Savaşı

Niğbolu Savaşı (1396)

Osmanlı Devleti'nin Bulgaristan Krallığı’nı ortadan kaldırması, Selanik’i fethetmesi ve İstanbul’u kuşatması Avrupa’da rahatsızlığa yol açtı. Papanın girişimleri sonucunda Macar, Fransız, Alman, İngiliz ve Balkan milletlerinden oluşan büyük bir Haçlı ordusu oluşturuldu.

Haçlılar, Osmanlı sınırlarını geçerek Niğbolu Kalesi’ni kuşattılar. Bu gelişme üzerine İstanbul kuşatmasını kaldıran Yıldırım Bayezid, Niğbolu’ya gelerek Haçlıları bozguna uğrattı (1396).

Niğbolu Savaşı’nın Sonuçları

• Bulgaristan tamamen Osmanlı Devleti'ne katılmış, Eflak ve Boğdan Osmanlı üstünlüğünü tanımıştır.
• Balkanlarda güvenliği sağlayan Yıldırım, Anadolu’da Türk siyasi birliğini sağlamak için harekete geçmiştir.
• Osmanlı Devleti’nin Avrupa üzerindeki baskısı artmış, Avrupalılar uzun zaman Osmanlılara karşı yeni bir Haçlı saldırısı düzenleyememiştir.
• Abbasi halifesi Yıldırım Bayezid’e Anadolu’nun sultanı unvanını vermiştir.

Abbasi halifesinin Yıldırım Bayezid’e Anadolu’nun sultanı unvanını vermesi,

• Osmanlı Devleti’nin İslâm dünyasında saygınlığını artırmıştır.
• Osmanlı Devleti'nin Türk beylikleri üzerindeki etkinliğini artırmış, Anadolu’da Türk siyasi birliğini sağlama çalışmalarını kolaylaştırmıştır. 

YILDIRIMIN NİĞBOLU SAVAŞI STRATEJİSİ

Yıldırım Bayezid, Haçlı ordusunun kuşattığı Niğbolu’ya vardığında kalenin durumunu öğrenmek için gece vakti Haçlı devriyelerinin arasından geçerek surların altına geldi. Kale komutanına, “Bre Doğan! Bre Doğan!" diye seslenerek ondan kalenin savunma gücünü öğrendi. Ardından geldiği gibi düşman ordusunun arasından geçerek geri döndü. Bu olay Yıldırım Bayezid’in cesaretinin boyutlarını göstermektedir.

Haçlı ordusu iyi techizatlanmış zırhlı şövalyelerden oluşmaktaydı. Yıldırım Bayezid şövalyelerin önüne önce azap askerlerini sürdü. Tımarlı sipahileri bir tepenin ardına gizlemişti. Azap askerlerini kısa sürede bozguna uğratan şövalyeler dağılan Osmanlı ordusunu takibe başladılar. Yeniçeriler de şövalyeleri durduramayınca; ikiye ayrılarak tepeye doğru geri çekilmeye başladılar. 

Ağır zırhlı şövalyeler atlarının tepeye tırmanmakta zorluk çekmesi üzerine Osmanlı ordusunu yok edebilmek için atlarından indiler. Tepeye vardıklarında zafer kazandıklarına inanıyorlardı. Oysa yeniçerilerin geri çekilişi yenilgiden çok bir taktik gereğiydi. Amaç şövalyeleri atlarından ayırmaktı.

Nitekim bu anı bekleyen tımarlı sipahilerin ve ihtiyat kuvvetlerinin saldırısı karşısında paniğe kapılan şövalyeler geri çekilmeye çalışsalar da çembere alındıkları için ağır bir yenilgiye uğradılar. Macar kralı Sigismund canını zor kurtarabildi.